Saturday 17 January 2015

"Απόδραση"



Eίναι κάποιες στιγμές, που κουρασμένη από την καθημερινότητα, από ανθρώπους ή
συμπεριφορές , ακόμα και χωρίς συγκεκριμένο λόγο, σου δημιουργούνται τάσεις φυγής...
Αναζητάς την ονειροπόληση...Λαχταράς "ν'αποδράσεις"!
Να μηδενίσεις το χρόνο, να τινάξεις τη σκόνη, που σε βαραίνει, ν'αποβάλλεις κάθε βαρίδι, που
κρατά το μυαλό εγκλωβισμένο σε κατινιές και μικρότητες και ν'αφεθείς!!
Μηδενίζεις και ξεκινάς ...
Άλλοτε μεγάλοι, αχανείς  οι λεωφόροι  κι άλλοτε στενά, ημισκότεινα σοκάκια...

-Πού πας;
-Κάπου...
-Φοβάσαι;
-Τι να φοβηθώ;Εκούσια η απόδραση ...εξάλλου έχω κι ένα φύλακα άγγελο!
Φτερούγες προστασίας οι νότες του!




Περπατώ νωχελικά...
Αρχίζει να βρέχει κι οι νοεροί συνοδοιπόροι μου ανοίγουν το βήμα ...
-Γιατί;
Η βροχή είναι εξαγνιστική και το χώμα αναδύει την υγρή μυρωδιά του!

Παρατηρώ γύρω μου...
Άλλοι μόνοι, άλλοι με παρέα.Με ή χωρίς ομπρέλα...
Προχωρώ γρήγορα αυτή τη φορά, με τον ταχογράφο να χτυπά στα μηνίγγια ...
Και γω αμίλητη στο νοτισμένο ορίζοντα.
Η σιωπή ψηλαφίζει τριγύρω...ψάχνει, μπας και βρεί λόγο να εξηγήσει γιατί δραπέτευσα απόψε.
Γιατί σμίγω την ανάσα μου με το χνώτο της σκιάς, που μ'ακολουθεί...

Απάντηση δίνει το δοξάρι, που θωπεύει μαγικά σα βελούδο...σα μαγικό ραβδί τέρψης κι ηδονής!

-Γιατί η μινόρε μαχαιριά δε μου ξεσκίζει τα στήθη, αλλά, αντίθετα τα προσκαλεί;... και κείνα προτάσσονται να δεχτούν κι'άλλη!
Χωρίς παράπονο, χωρίς βαρυγκόμι!

Ο μινόρε λυγμός είναι αυτός, που ακόμα χτυπάει τα ασπρόμαυρα πλήκτρα.
Μεσ'στη φυγή με κρατά ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο.

-Δοσμένο στο χαμένο απ'τη θολούρα ορίζοντα;
-Πεθυμιά να αφουγκραστεί ανεμπόδιστα  το διάφανο πέπλο της ομίχλης;
-Δεν ξέρω!

Ξέρω μονάχα πως  ολάκερη με πλημμυρίζει του ανέκφραστου η νοσταλγία.
Ξέρω πως ανάμεσα στις παρτιτούρες και τα μελωδικά μονοπάτια βρίσκω το ρυθμό της  τελειότητας!
Μεθυσμένη απ'το κρασί της απόδρασης, που η ψυχή αναζητά κατά καιρούς ίσως και χωρίς
λόγο, μόνο και μόνο για να ανασκουμπωθεί, να μηδενίσει και να ξεκινήσει απ'την αρχή...

"ESCAPE": Phillip Glass από την ταινία "The Hours "






Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό: iporta.gr
H φωτογραφία από: http://www.glogster.com/forbiddenraze/the-great-escape/g-6kg6ccamc4h44gbls8ff0uf

2 comments:

  1. Νόμιζα πως άκουγα την ψυχή μου.................οι λέξεις τού κειμένου σου χαράκτηκαν στο μυαλό μου..............ήταν σαν να μιλάγες εσύ με το στόμα το δικό μου...........Ωωω!!! πόσο καλά το γνωρίζω αυτό το συναίσθημα............το συναίσθημα τής απόδρασης αλλά και της διεκδίκησης τής ελευθερίας!!! Δεν ξέρω..........για μένα αυτά τα δύο πάνε μαζί!!! ϊσως γιατί δεν πρόκειται ποτέ (ναί......ποτέ!!!) να δεχτώ να περιορίσουν τις ελευθερίες μου,οπότε συνέχεια βρίσκω τρόπους να αποδρώ...............όποιο κι αν είναι το κόστος!!! Γιατί για μένα πιό σημαντική απ’ όλα είναι η Ελευθερία μου (και με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα) !!! Κι όπως παίζει η μουσική τού Phillip Glass έτσι χτυπάει κι η καρδιά μου όταν είναι να πάρω κάποιες αποφάσεις...............Μελοδραματική;;; Μπορεί.......Συναισθηματική;;; Ίσως........Ανθρώπινη;;; Για πάντα !!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν θα αρνηθώ τίποτα,Αρετή μου!Απόδραση είναι πρωτίστως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
      Αυτη μας κρατά πραγματικά ζωντανούς, προσδίδει βάθος στην ύπαρξή μας και πολλές φορές, εγώ τουλάχιστον, νοιώθω να οδηγούμαι με μια τέτοια απόδραση στην ουσιαστική κατανόηση του εαυτού μου. Οταν καταστάσεις της καθημερινότητας κυρίως,δημιουργούν συναισθήματα που δεν μου είναι αποδεκτά και που θα προτιμούσα ν' αποφύγω...έχω την αίσθηση ότι είμαι απροστάτευτη...και κει αναζητώ το ..."πέταγμα"!
      Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο μα και για το "διάλογο"

      Delete