"Ο Πολιτισμός έχει όνομα:ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ"

[Η Ειρήνη Παππά σε πορτραίτο φαγιούμ. Αλιεύτηκε από την σελίδα του φβ:
"Ειρήνη Παππά - Irene Papas" και καθώς διάβασα είναι έργο του Λάζαρου Πάντου]

Δεν της ταιριάζει ο τίτλος της "σταρ", όμως σαγήνευε με τη λιτή, μεγαλοπρεπή, δωρική ομορφιά της!

Η Ειρήνη Λελέκου, κατά κόσμον Ειρήνη Παππά, που γεννήθηκε σα σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου 1929, αυτή η "ιέρεια του κινηματογράφου", που παρότι συχνά ακαλλώπιστη εξωτερικά, υπήρξε ο Πολιτισμός ο ίδιος,  η λεβεντιά κι η περηφάνια προσωποποιημένες.
Όλη η Ελλάδα και τα χαρακτηριστικά της συγκεντρωμένα στους μορφασμούς της, τις εκφράσεις, τις ερμηνείες της...

http://www.mcf.gr/el/micheal_cacoyannis/Directing/Theatre/?ev=ilektra_

Άλλοτε ωμή Κλυταιμνήστρα ή ανυπότακτη Αντιγόνη...
Άλλοτε ανθρώπινη Ηλέκτρα με τις  θρηνητικές κραυγές της ή σαγηνευτική Ελένη ...
κι άλλοτε με το τραγουδιστικό της χάρισμα να προκαλεί ανατριχίλα ως άγριο κι ανήμερο θηρίο ή τρυφερή συγκίνηση σε κάποιο μελωδικό νανούρισμα.

-----

ΠΗΓΗ: http://www.discogs.com/

Σας καλησπερίζω μετά από πολύ καιρό με ένα παραδοσιακό τραγούδι της Αργολίδας, αλληγορικού χαρακτήρα, διασκευασμένο από το Βαγγέλη Παπαθανασίου (Δίσκος: ΩΔΕΣ) σε μια διαφορετική και προσεγμένη προσέγγιση του συνθέτη.

Μια υπέροχη δουλειά, που παντρεύει το παλιό με το νέο, το παραδοσιακό με το σύγχρονο σε μια ερμηνεία, που  προκαλεί δέος!

"Νερατζούλα φουντωμένη που 'ναι τ' άνθια σου...

Που 'ναι η πρώτη σου εμορφάδα που 'ν' τα κάλλη σου..."

Ένα τραγούδι που  μεσ'τη γλύκα του κρύβεται επιμελώς και η μελαγχολία...παρότι είναι τραγούδι που ακούγεται σε γάμους!Τραγουδιέται σε αργό ρυθμό, περπατητά από τους συγγενείς, όταν πάνε να πάρουν τη νύφη.
Οι ειδικοί λένε πως στην αρχική του μορφή ήταν ιστορικό, που στο πέρασμα του χρόνου  μετετράπη σε γαμήλιο τραγούδι .
Όπως και να'ναι καθώς βηματίζεις τον αργό τσάμικο δονείσαι από τη γνήσια, αγέρωχη, ελληνική ψυχή!Παρασύρεσαι απ' την απαράμιλλη τέχνη  και τεχνική του, φιλοσοφείς με το μέγα νόημα, που κλείνει στο ελάχιστό του...

Στο παρακάτω βίντεο η Παππά ερμηνεύει το ίδιο τραγούδι a capella  στην ταινία του Μανοέλ Ντε Ολιβέιρα: 

"UN FILME MALADO-Λόγια μιας ταινίας"

Βλέπεις, ακούς, παρακολουθείς πρωσηλωμένος, αφουγκράζεσαι, νοιώθεις κι αναρωτιέσαι...
Μέγιστη μεν, αλλά καλύτερη ως ηθοποιός ή ως τραγουδίστρια;

Η απάντηση έρχεται αβίαστα...

Πάντα καθήλωνε η Παππά!
Είτε στη νιότη της με το Μίκη, είτε στην ωριμότητά της με το Βαγγέλη...
Ανήκει στην κατηγορία των καλλιτεχνών, που η υποκριτική τους δεινότητα ανέδειξε ακόμη περισσότερο τα φωνητικά τους χαρίσματα!
Το μαγικό, όμως στην Παππά είναι το ζύγισμά τους!
Τόσο, όσο!Πάντα με μέτρο (διδαχή των τραγωδιών, που με σεβασμό υπηρέτησε) τηρώντας τα στεγανά και τα όρια της κάθε τέχνης προς επίτευξη του τέλειου αποτελέσματος!