Saturday 7 November 2015

"Μουσικές Αλ-άμπρες για το Σαββατόβραδο"


Kαλό Σαββατόβραδο, αγαπημένοι μου φίλοι!

"A Court in The Alhambra", Weeks Edwin Lord 

Χαμηλώστε τα φώτα, ανάψτε κεριά...
Ταξιδέψτε νοερά σε αγαπημένα Ανδαλουσιανά τοπία...
Ο νους καλπάζει στο "γλυκό, μαλακό, γιομάτο ανθρώπινη θερμότητα αραβίτικο πολιτισμό της Ισπανίας..."

Γρανάδα,  φαράγγια, ο ορμητικός Ντάρρο, το Αλμπαϊσίν, οι Μαυριτανοί, η Αλάμπρα, το Αίθριο των μύρτων...
Το "μαργαριτάρι ανάμεσα στα σμαράγδια", όπως περιέγραψαν οι μαυριτανοί ποιητές την Αλάμπρα, ξετυλίγει τη μαγεία της λάμψης του.
Η μουσική ξεκινά και τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τη μοναδικότητα των στιγμών...

'Όταν δρασκέλισα το κατώφλι της Αλάμπρας κι έριξα αρπαχτικά τη ματιά στο θάμα που απλώνουνταν μπροστά μου, ένιωσα ευτύς ανατριχιάζοντας: 
Όλα τούτα που συσηλίζουν μπροστά μου – λιγνές κολόνες, ανάλαφρα τόξα, ξόμπλια, χρώματα, αυλές, νερά – είναι παιχνίδι της φαντασίας, θα φυσήξω κι όλα θα σβήσουν. 
Περνούσα από αίθουσα σε αίθουσα και μου φαίνουνταν πως έμπαινα σ' ένα ανατολίτικο απίθανο παραμύθι κι άκουγα χίλιες μια νύχτες τη Σεχαραζάδη, την ψυχή του ανθρώπου, να δηγάται...
Άκουγα, άκουγα, περνώντας από κολόνα σε κολόνα, κι όλοι οι αιματεροί θρύλοι έπαιρναν, 
μέσα στο μαγνάδι της τέχνης, ένα συμβολικό αναίμαχτο νόημα".
("Τα ταξίδια μου", Νίκος Καζαντζάκης)

Μυρίζω, γεύομαι, αγγίζω με το νου...
Ξαμολιέμαι...Ερμηνεύω τον τόπο το λάγνο...
Δοκιμάζω τον ηδονιστή χρόνο κι αν η μνήμη αντέχει...
Θέλγομαι απ'τη σπανιόλικη ομορφιά, τη μουσική των νερών της, τ' αρώματα των λουλουδιών της κι αναστενάζω...Αχ!!!!!!!!!!!!

"'Ένα άνθος που είναι κόκκινο το πρωί, πιο κόκκινο το μεσημέρι, άσπρο το βράδυ και 
μαραίνεται τη νύχτα...
[...]
Τόσα χρόνια συνήθισα να ζω έξω από μένα και να συλλογιέμαι πράματα που ήταν πολύ μακριά. 
Και τώρα που όλα αυτά δεν υπάρχουν πια, γυρίζω και ξαναγυρίζω στο ίδιο παγωμένο μέρος, γυρεύοντας μια πόρτα για να βγω δίχως ν’ ανταμώσω κανένα...
[...]
Μ'όλο που ξέρω πως είναι χαμένο το όνειρό μου, κοιμάμαι και ξυπνάω έχοντας εδώ μέσα μου
 κάτι φοβερό: μια νεκρή ελπίδα. 
Θέλω να φύγω μακριά και να μη βλέπω κανένα, να ’συχάσω, να μη σκέφτομαι. 
Δεν έχει τάχα το δικαίωμα μια δυστυχισμένη ν’ ανασάνει ;... 
Κι όμως η ελπίδα με κυνηγάει ακόμα, με σκοτώνει. 
Σαν λύκος μισοπεθαμένος, που απλώνει τα νύχια για στερνή φορά..." 
("Δόνα Ροζίτα", Φ.Γκ. Λόρκα)

"Alhambra, The Court of the Myrtles", Childe Hassam 

Δεν ξέρω αν βρείτε τους συνειρμούς

μου ταιριαστούς...όμως το θεατρικό

του Λόρκα διαδραματίζεται στην Αλάμπρα...,

"Al-hambra-"Κόκκινο ανάκτορο/φρούριο".

Το παλάτι των Μαυριτανών μοναρχών

στην Γρανάδα, στην Αλ-Ανταλούς 

(Al-Andalus), τα νότια της Ισπανίας.



"Alhambra-Torre Bermeja", Hernandez Miguel Vico


Στη γλώσσα των ισπανών το Κόκκινο Φρούριο λέγεται "Torre Bermeja".

Δυο "Torre Bermeja" είναι και οι εμπνεύσεις των Rodrigo και Albeniz.

1."Στη σκιά του Κόκκινου Οχυρού-A L'ombre de Torre Bermeja", του Ροντρίγκο εμπνευσμένο από την Αλάμπρα της Γρανάδας, με την Alicia de Larrocha:


και 

2. "Torre Bermeja" του Αλμπένιθ.
Mια σερενάτα, μέρος των "12 Piezas caracteristicas, Op.92", αρχικά γραμμένο για πιάνο, όμως σήμερα ακούγεται πιο συχνά η διασκευή του για κιθάρα.

"Torre Bermeja-Olaya Cadiz", Agustín Colchón
Στο βίντεο εκτελεί ο Σεγκόβια ζωντανά από

την "Αυλή με τις Μυρτιές" στην κόκκινη

Αλάμπρα.

Όμως πιστεύεται ότι ο Αλμπένιθ το

εμπνεύστηκε από το "Kόκκινο οχυρό- Playa 

de la Barrosa", στο Κάντιθ.






"La Torre bermeja I.Albeniz", στην αρχική, πιανιστική του εκδοχή :



"Πόσο πολλές θρυλικές αφηγήσεις και παραδόσεις, αληθινές και φανταστικές, και πόσο πολλά αραβικά και ισπανικά τραγούδια και μπαλάντες για την αγάπη, τον πόλεμο και τον ιπποτισμό συνδέονται με αυτό το ανατολίτικο οικοδόμημα, την Αλάμπρα!", είπε κάποτε ο αμερικανός συγγραφέας Ουάσινγκτον Έρβινγκ, κι είχε δίκιο!

Ξεθωριασμένο το κόκκινο, κι αχνό των αιώνων το χρυσοκίτρινό της...μα στο διάβα του χρόνου οι πορφυρίτες πολύτιμοι κι οι μουσικές περίτεχνες γιρλάντες, διακοσμητικά αραβουργήματα στο Ανδαλουσιανό παλάτι, υλικά που πλάθουν τα όνειρα παραμυθένια, απόψε...


No comments:

Post a Comment